Thursday, July 21, 2011
पाऊस फिरकला नाही, नुसतेच ढगाळून गेले
डोळ्यात चार थेंबांचे
आभाळ तरारुन गेले
पाऊस फिरकला नाही,
नुसतेच ढगाळून गेले
डोळ्यात चार थेंबांचे
आभाळ तरारुन गेले
पाऊस फिरकला नाही,
नुसतेच ढगाळून गेले
दाटून आले तेंव्हा मी
रोवून पाय बसलोही
देहात जरा रुजण्याचे
आभास थरारुन गेले
रोवून पाय बसलोही
देहात जरा रुजण्याचे
आभास थरारुन गेले
गोंगाट कुठे मेघांचे,
थैमान कुठे वार्याचे
अन जरा थरकता वीज,
अस्तित्व लकाकून गेले
थैमान कुठे वार्याचे
अन जरा थरकता वीज,
अस्तित्व लकाकून गेले
येईल अता वेगाने,
भिजवेल मला प्रेमाने
गात्रांत नव्या स्वप्नांचे
आभाळ फुलारुन गेले
भिजवेल मला प्रेमाने
गात्रांत नव्या स्वप्नांचे
आभाळ फुलारुन गेले
मज किती वाटले तरिही,
मी किती थांबलो तरीही
पाऊस फिरकला नाही...
नुसतेच ढगाळून गेले...
मी किती थांबलो तरीही
पाऊस फिरकला नाही...
नुसतेच ढगाळून गेले...
0 Comments:
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
